For a summary in English see below
Ik vind het moeilijk de juiste woorden te vinden. Vandaag is het al een halfjaar geleden dat wij Jayden zijn verloren… In een halfjaar tijd kunnen veel dingen gebeuren…, maar in het geval van gevoelens en het verlies van je kind… is er eigenlijk in het halfjaar tijd niets veranderd…
De gevoelens worden zelfs niet minder, maar erger dan voorheen.,, De tijd… vanaf het moment van dood gaan (die je zo bij houdt)…drijft je steeds verder van het verlies vandaan, maar je gevoel kan het zich herinneren alsof het nu gebeurd terwijl ik het tik…
Inmiddels is dit mijn 6 de blog na Jayden zijn overlijden, maar eigenlijk is alles wat ik wil zeggen een herhaling van de voorgaande blogs…
De mist die er voor je gedachten lag…dat dit misschien niet allemaal echt is… dat dit iets tijdelijks is… dat het nog goed kan komen… die trekt langzaam op… en dan voel je niets… leegte… en besef dat dit echt is… en een niet te omschrijven pijn in combinatie met gemis en gevoel van waarom…
Je kijkt naar foto’s en denkt aan herinneringen. Je breekt op de meest rare momenten… en bij alles wat je doet, maar dan ook bijna echt alles is Jayden in je gedachte. Soms lijkt hij dood nog meer aanwezig dan levend… hoe raar het misschien klinkt… het laat je niet los… hij is daar bij je in je hart, gedachten en bij elke stap die je maakt.
Afgelopen maand zijn we naar een lotgenoten avond geweest georganiseerd door Villa Joep. Dit was een fijne bijeenkomst. Hoe raar echter dat je met je glas wijn in je hand uitbundig je ziekenhuis verhalen staat uit te wisselen en hoe het je nu verder vergaat… We staan daar…rechtop en met elkaar te praten… terwijl we van binnen allemaal hetzelfde voelen. Een pijn die niet uit te leggen valt, maar die wij wel bij elkaar voelen. Iets onzichtbaar heeft je verbonden, maar ook de mensen van wie hun kind nog aan het vechten is of die overlever zijn ook daarmee voel je verbonden… Het was confronterend, maar ook fijn.
Op 8 december was het wereld lichtjesdag. Wereldwijd wordt er stil gestaan bij overleden kinderen. Ook wij zijn naar een dienst gegaan waar zijn naam werd voorgedragen en een lichtje aangestoken… In principe voelde ik in eerste instantie woede. Ik zei ook tegen Remco wat doen we hier… Waarop hij antwoorde je hoeft hier niet naar toe en met een knipoog je sleept mij er nog in mee ook… Hij heeft gelijk, het hoeft niet, maar het gaat niet om het hoeven. Het gaat om het levend willen houden van Jayden, maar daar zijn geen bijeenkomsten voor nodig… leerde ik die avond. Die herinnering hou je zelf levend. De woede was vooral bedoeld dat ik niet begrijp dat Jayden dood is en dat we nu de rest van ons leven een kaars branden in plaats van dat hij gewoon bij ons is. Gewoon sinterklaas, gewoon de kerstboom versieren, gewoon… gewoon… maar zo is het wel… Ondanks mijn gevoel was het fijn om weer gezamenlijk bij Jayden stil te staan en hebben we een mooie kaars mee naar huis gekregen en was het fijn om met elkaar te zijn.
Nu op naar de feestdagen… De dagen zijn donker en het gevoel van binnen is dubbel. Je gaat door voor de zusjes ook zij hebben recht op kerst, warmte, liefde en aandacht. Je doet het voor hun, familie en vrienden, maar stiekem van binnen zou ik weleens onder mijn deken willen kruipen en er pas in januari weer onder vandaan komen…
Toch wil ik iedereen veel gezondheid en geluk wensen en hele fijne dagen met elkaar. Kijk om je heen en geniet van wat je hebt…!
English summary
I find it hard to find the right words. Today it is half a year ago that we lost Jayden… a lot that can happen in half a year…, but in terms of feelings about the loss of my child… nothing has really changed…
Instead of fading the feeling become more intens… Time makes the distance between death and now greater and greater, but my memory feels like it happens while I am writing this text…
This is the sixth blog since Jayden passed away, but everything I want to say is a repetition of my previous blogs…
The fog that is covering my thoughts is slowly clearing… The thoughts that maybe this is temporary… that it will be Okay… And then you feel nothing…emptyness… and you realize that this is real… and an undescribable pain combined with missing and the question why…
You look at pictures and remember. You break at the strangest moments… and whatever you do, and I mean just about everything you do Jayden is on my mind. Sometimes it seems like he is more present now than when he was alive, even though that may sound a bit odd… he is in my heart and my thoughts, always.
Last month we went to an evening of fellow sufferers. This was a good experience. How strange, to stand there with a glass of wine in your hands exchanging hospital stories. Inside we all feel the same… A pain that can not be explained, but which we sense in everyone there. Something invisible creates a bond. And you also feel the bond with the parents who’s child is still fighting or who has survived. It was challenging but also very nice.
It was world light day on December 8th. Worldwide we commemorate children who have passed away. We also went to a service where Jayden’s name was read out loud and a candle was lit in his name… first I felt anger and I didn’t want to go. But you want to keep the memory to Jayden alive although you don’t need a servive to do so… I learned that evening. The anger I felt was because I don’t understand why Jayden is dead and that we have to light a candle instead of just having him here with us. Just Sinterklaas, decorating the Christmas tree… It should be so normal.
Now on to the holiday season… The days are dark and the feeling inside has two sides. You continu for the sisters, they also have the right to celebrate Christmas and the right to feel the warmth, love and attention. I continu for them and also the relatives, friends, but secretly inside I sometimes want to crawl in my bed and wake up in January…
Anyway I would like to wish everybody a lot of health and happiness and very nice days. Look around and enjoy what you have…!
Vind je dit artikel leuk, deel het dan!
18 reacties op 6 maanden… 6 months…
Geef een reactie
Donatiemeter
151.560,- ons totaal opgehaalde bedrag
18 augustus 2012!
GEWELDIG!
ONGELOFELIJK BEDANKT!
Lieve Nancy,
Probeer een beetje troost te vinden in het mooie van deze periode van het jaar.
Er is heel veel, heel erg mooi versierd.
Heel veel lichtjes, zowel binnen als buiten de huizen.
Het is altijd fijn om naar mooie dingen te kijken.
Probeer een beetje te genieten van deze tijd.
Wieneke
Wat mooi geschreven weer! Erg ontroerend!
Dikke knuffel van ons!
Als ik dit lees voel ik je pijn en
verdriet, kon ik die maar van je wegnemen.
Wij denken veel aan Jayden en steken in deze
donkere dagen een extra kaarsje voor hem aan.
Toch wensen we jou, Danique en familie liefdevolle
feestdagen toe en hopen dat je hier veel kracht
uit kan halen.
Liefs Hans Cobie Wendy en Serana
erg ontroerend wat is het zwaar voor jullie ,en ja we moeten zeker kijken wat we hebben ,en dan kan je er weer tegen aan ,we denken aan jullie en leven mee.ondanks alles toch hele fijne dagen en geniet van elkaar xxx
Lieve nancy
Het is extra moeilijk met deze dagen omdat je zogenaamd blij”moet” zijn,maar zoals je zegt danigue en de andere zusjes zijn er voor hun is het moeilijk te begrijpen.daarom hoop ik dat jullie met zn allen toch een fijne tijd hebben met jayden in je hart, veel liefs voor jullie allen..
Jan cisca rick xxxxxx
He kerel,
Bijna 13 jaar terug zijn we onze Tjeerd verloren bij de geboorte. Machteloosheid, boosheid, onbegrip en alle mensen om je heen die je proberen te helpen je hebt er geen zak aan maar uit beleefdheid laat je het toe. Het brengt tenslotte je zoon niet terug, wel geeft het aan dat er mensen en bekende zijn die je willen steunen en begrip voor je willen tonen. Dit was voor mij het moeilijkste.
Vergelijk het eens met het nummer “Vader” van Rowwen heze en dan vooral de eerste 2 coupletten als het al te vergelijken is.
Een gevoel je zoon te moeten missen, ja ik ken dat. Hoe jij je voelt, ik zou me er niet aan durven te wagen. Wat voor de een een zwerende vinger is, is voor een andere een been er af voor zijn of haar gevoel.
Sterkte deze dagen voor jullie (je dochters en je vrouw en natuurlijk jij ook).
Als ik het mag zeggen een laatste tip.
Weet dat je alles gedaan hebt wat in je macht lag om te voorkomen wat jullie is overkomen. Geniet van je gezin en leef voor elkaar.
Gido Boom
heel mooi nancy,zoals jij je diepste gevoelens weet te verwoorden. het gemis zalaltijd blijven, alleen het moet een goede plek in je hart krijgen om mee verder te leven.
in deze donkere maar ook blijde dagen is dat gevoelnog eens sterker. gister keekiknaar de hemel en zag een grote ster,dat is mn moeder, ookzag ikkleine sterretjes en ik moest meteen aan jayden denken. heel veelsterkte en liefde met je familie tijdens deze dagen,knuffel joke XX
Lieve Nancy, je verdriet en pijn sijpelt door je woorden, iedere zin die je schrijft komt binnen en doet ons iedere keer beseffen wat jullie hebben meegemaakt. Woorden kunnen die pijn niet wegnemen en zullen het gemis niet minder doen zijn. Meer dan dat kunnen velen helaas niet voor jullie doen, aandacht en bekommering is dan alles wat er overblijft. Als ik kon toveren dan pas kon ik echt wat voor jullie betekenen, helaas heb ik deze macht niet, was het maar waar. Laveer tussen de pijn en het gemis door de komende dagen, kijk naar boven en zoek tussen de sterren want daarboven, genietend van het uitzicht en ziekenhuis vrij zit Jayden met een glimlach alles overkijkend in zich op te nemen. Laat deze momenten en de aandacht van familie, vrienden en collega’s als een warme deken over je schouders zakken, wellicht kunnen we dan een klein beetje van je pijn en gemis wegnemen, als dat al mogelijk is. Ik wens jou en je familie toch fijne momenten toe in deze dagen en wens je veel liefde, succes en een gouden toekomst toe. Erwin x
Amen…….Dikke kus lieverd. Ik leer ook weer veel van jou
hallo nancy probeer straks met de feestdagen vrolijk en blij tezijn wij weten dat het niet zal mee vallen zonder onze kanjer jayden ik weet zeker dat jayden van boven af met jullie mee zal kijken met de feestdagen maar probeer er wat van temaken jayden zou niet anders willen dan jullie blij en vrolijk tezien dat weet ik zeker al kan hij er in levende lijve niet bij zijn maar in gedachten zal hij er wel bij zijn en probeer de mooie momenten tekoesteren en de jaren dat jullie voor hem hebben mogen zorgen en de jaren dat hij bij jullie heb mogen zijn maar al met al maak er wat moois van ook voor jullie dochtersen geniet van elkaar en met elkaar en met de familie en jullie dochters verder wensen wij van uit heinenoord jullie toch hele fijne feestdagen en een goed uiteinde en een fijn en gezond 2014 gr peter en klasina slabbekoorn en alsnog sterkte met alles en blijf voor uit kijken en hopelijk wordt het jaar 2014 beter voor jullie zullen wij maar hopen klasina
hoe moeilijk het ook is er is iedere keer een eerste keer zonder je ventje.
maar ook is er een eerste keer voor je kleine meid.
en zo ga je verder tot je op een dag zegt het doet niet meer zo’n pijn en dat is echt zo al kun je dat nu nog niet geloven.
maar geef je nu maar over aan de pijn maar ook vreugde in je leven en geniet van de kleine dingen de grote dingen komen van zelf weer.
en nog bedankt voor de mooie woorden moest er van huilen, het kaarsje heeft tot midden in de nacht gebrand.
bedankt en toch nog fijne feestdagen.
gr jeanette en peet en een dikke knuffel voor jou en die kleine meid
Wat heb je het weer mooi verwoord.
Ik denk elke dag aan jullie en jullie kanjer Jayden.
En ik wens jullie ondanks alles fijne dagen toe.
Vind steun bij elkaar en denk aan Jayden zoals hij was.
Een kanjer.
Hoy Nancy,
Ik wens je veel sterkte deze donkere dagen.
Liefs Tini
Ooit schreef een moeder die haar zoontje verloor een gedicht.
De soorten van verdriet,…zij (M. Vasalis) eindigt,
en die het niet ervoer die weet het niet!
En zo moeilijk is het, mijn moeder verloor ooit een kind op 14 jarige leeftijd, hij is de meest levende persoon in ons gezin, nu na 43 jaar nog steeds! Zij heeft wel weer leren genieten van de dingen, maar dat verdriet…
Ik wens je kracht om te leven.
hoi nancy wat heb je dit weer mooi beschreven ,ik denk heel veel aan je ,maar ook aan dat mooie meisje van je,lk stond van de week in de lift toen zag ik jullie in het raam ,toen begroeten je dochter mij ,daar word ik blij van ,ik wens je heel veel sterkte de komende weken , ik heb ook mijn verdriet mijn man is aan jonge demencie over leden ,maar een kind is veel erger om te verliezen ,groetjes van ada gerrtse de visser
Ik ken je niet, maar heb via jullie site meegeleefd. Mijn mans collega heeft deze zomer namelijk zijn dochter verloren aan dezelfde ziekte als die van jouw mannetje. Ik ben zelf moeder van vier kinderen en kan me geen voorstelling maken van je verdriet. Alleen de gedachte dat ik mijn kinderen kan verliezen is voor mij al te groot om te bevatten. Ik wil je laten weten dat ik door jouw verhaal en door jouw dappere ventje me nog meer bewust ben van het geluk mijn kinderen bij me te hebben. Als er zorgen rondom hen zijn en ik dreig me daarin te verliezen, dan denk ik aan moeders zoals jij en dat zet me weer met beide benen op de grond. Genieten! Optimaal van ze genieten en alle ‘zorgen’ die er zijn relativeren. Dat is wat ik van Jayden heb geleerd. Op die manier leeft hij in heel veel harten verder en heeft hij zeker niet voor niets geleefd. Ik hoop dat deze gedachte je een klein beetje steun geeft.
Groetjes van een moeder
Lieve Kanjer Jayden, Nancy, Remco, Leslie, Chantal en fam.
Een heel nieuwjaar ligt weer voor ons. Er zullen genoeg momenten gebeuren waarin alles nog de eerste keer wordt dat Kanjer Jayden er niet bij is. Het gemis zal zeker blijven. Maar niet alleen bij jullie, ook bij ons zit Kanjer Jayden in ons hart. Wij hopen dat Kanjer Jayden een mooi leven heeft in de wolkenspeeltuin. Waarin hij heerlijk kan spelen en zijn zorgen en pijn kan vergeten. Wij wensen jullie allemaal een goed 2014 met heel veel mooie momenten, met Kanjer Jayden in jullie harten. Geniet van en met elkaar! Heel veel liefs, gezondheid en geluk Paula en Richard
Lieve Kanjer Jayden*, Nancy, Remco, Leslie, Chantal en fam.
Nog altijd ingedachten………
Liefs Paula en Richard