Het blog loopt langzaam teneinde, net als de uren vorig jaar tot 13 juni 2013…
Enerzijds vind ik dat moeilijk anderzijds voelt het opnieuw als een opluchting. De dagen vorig jaar waren slopend en zo is ook mijn gevoel nu om ernaar toe te leven dat Jayden al 1 jaar niet meer in ons midden is. Ik had van tevoren niet verwacht dat dit gevoel zou komen. Wij hebben afgelopen jaar Jayden zijn verjaardag gehad, feestdagen, maar opnieuw naar de dag toe leven waar alles 1 jaar geleden is geëindigd was boven verwachting.
Remco is druk bezig geweest met het restant geld en een bestemming daarvoor. Vrijdag zullen wij daarover schrijven net als hoe wij de ‘herdenking’ beleefd hebben.
Wel kan ik voor mijzelf nu al stellen dat ik het fijn vond om te schrijven. Opnieuw ervaren wij net als vorig jaar de betrokkenheid van mensen en voelde letterlijk de steun en warmte van de mensen die met ons begaan zijn. Doormiddel van reacties, kaartjes, tekeningen enz. Ik kan van uit mijn hart zeggen dat dit de pijn enigszins verzacht.
Hoewel dit blog over Jayden gaat en nu natuurlijk over een stukje leven na Jayden zijn dood… wil ik het niet helemaal onbesproken laten dat ook in onze persoonlijke relaties onderling er veel veranderingen zijn geweest. Dit gaat gespaard met ook verliezen of misschien elkaar niet altijd even goed hebben begrepen in het verleden, maar om als voorbeeld te nemen mijzelf en Remco en hoe wij in relatie stonden met elkaar voor Jayden zijn dood samen met zijn vrouw Chantal natuurlijk. Het had zo kunnen zijn dat onze wegen zouden scheiden. Dit is in geen geval gebeurd. Chantal en ik hebben goed contact. Ik weet zelfs dat ik haar in het verleden tekort heb gedaan uit angst om Jayden te verliezen aan een ‘andere vrouw’. Dit waren egoïstische gedachten… maar soms ontstaan zulke gevoelens gewoon in een mens. Nu kan ik heel goed zien dat Chantal een enorme toevoeging was in Jayden zijn leven en zie ik ook haar verdriet en vind ik het fijn om te weten dat Jayden veel van haar hield en Chantal veel van Jayden. Ik ben ook dankbaar dat Chantal haar gevoelens met mij wil delen en dat ik geregeld bij hun over de vloer mag komen en voel mij dan welkom en thuis in het huis waar Jayden woonde omringd met veel liefde. Ditzelfde geld voor Leslie en mij. Ik wil er niet teveel op in gaan, maar onze relatie overleefde niet, maar de wetenschap dat ook Leslie een toevoeging aan Jayden zijn leven was en Jayden gek op Leslie was, maakt dat ik een trotse moeder ben van een zoon die van mensen snel het hart won. Dan realiseer ik mij soms zo goed hoe goed Jayden het had. Hij had zoveel mensen die van hem hielden en hij van hun. Ondanks dat Remco en mijn wegen gescheiden zijn (toen Jayden klein was) hebben wij tot op de allerlaatste minuut samengewerkt met zijn allen en onze eigen belangen opzij geschoven (de ene keer wat makkelijker dan een andere keer) en dit enorme verlies tot het einde samen gedragen en meegemaakt. Nu aanstaande vrijdag staan wij opnieuw daar. Tezamen met de overige familie waarin Jayden zijn leven een grote rol speelde naast elkaar en kunnen wij opnieuw onze eigen belangen voor even aan de kant schuiven en dan realiseer ik mijzelf… Zo hoort het in het leven, ondanks dat Jayden een kind van gescheiden ouders was en tegelijk vind ik het bijzonder. Soms moet een mens groter denken en niet altijd in kleine moeilijkheden. Helaas duurt het soms even en moet je er heel wat voor meemaken wil je zulke levenslessen begrijpen… Ook nieuwe mensen heb ik ontmoet na het overlijden van Jayden en die ondanks het feit dat zij Jayden niet hebben gekend, maar wel je verhaal, je nieuwe inzichten doen geven en een enorme steun zijn om door te gaan. Hoewel ieder het verdriet uiteindelijk alleen zal moeten verwerken is de wetenschap niet helemaal alleen te zijn toch dat beetje kracht wat je nodig hebt om door te gaan. Kort gezegd ik ben jullie dankbaar…
Vorig jaar 12 juni was veelal hetzelfde als 10 en 11 juni. Jayden verzwakt steeds meer. Wij brengen onze tijd door met hem en knuffelen, wij houden hem op schoot en vertellen onze laatste gedachten tegen hem. Ik heb mij ooit laten vertellen dat het menselijk gehoor het langst in tact blijft en ik hou mij graag aan die gedachte vast dat ondanks dat Jayden niet met ons kon communiceren hij ons wel kon horen… Ik geloof er zelfs eigenlijk in dat de liefde in de kamer zo sterk was dat hij het moest voelen… zoals wij ook zijn liefde en het niet willen opgeven zo sterk konden voelen…
Voor altijd…
Vind je dit artikel leuk, deel het dan!
7 reacties op 12 juni 2014
Geef een reactie
Donatiemeter
151.560,- ons totaal opgehaalde bedrag
18 augustus 2012!
GEWELDIG!
ONGELOFELIJK BEDANKT!
Wij keken uit naar je (jullie) blog,
iedere dag weer met je herbeleven, voor
zover wij dat kunnen, maar vooral meeleven
met jullie en ook hopen dat dat voor je een
steun zal zijn. Je kan alles zo goed beschrijven,
heel veel respect voor jullie. Dat Jayden heel
veel liefde om zich heen had dat weten we heel
zeker. Inderdaad voor altijd.
Heel veel liefde en sterkte voor morgen, mag het
voor jullie een fijne dag worden vol herinneringen
VOOR ALTIJD.
Hans, Cobie, Wendy en Serana
Lieve nancy
Die foto…wat is dat verschrikkelijk mooi.
Ook ik brand een kaarsje morgen voor jayden,zal hem nooit vergeten.
Heel veel sterkte morgen voor jullie allemaal,jayden zal trots op jullie zijn.
Dikke knuffel xxx
pppffff… Ik ben toen op jullie verzoek in gegaan, er moesten kaarsjes komen en veel… warmte en licht moest er zijn! terwijl ik die 13 juni heel vroeg buiten was met de hond vond ik een prachtige buizerd veer..opgeraapt en meegenomen, toen met pijn in de buik het blog geopend , en na het hartverscheurende mailtje ooit besloten dat deze veer voor jullie mooie kind was,de kaarsjes die ik jullie stuurde waren die met een vlinder.. het zelfde kaarsje hier brand al de hele week, wet zeker dat Jayden het licht en warmte hiervan voelt!
Dank je wel mama van Jayden voor je verhaal! x
Lieve Nancy,
De afgelopen dagen heb ik al je geschreven blogs, met tranen gelezen. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar het is om deze dagen opnieuw te moeten beleven.
Eigenlijk wilde ik even zeggen dat ik aan jullie denk, en morgen een kaarsje zal branden.
Veel liefs,
Hilmar
Hallo Nancy,
Vorig jaar volgde ik de Blog al en nu ben ik vooral benieuwd hoe heter jullie gaat, vandaar dat ik nu ook weer lees.
Dat Jayden zijn ouders tot het laatste moment bij hem konden zijn, ondanks dat jullie al een tijd uit elkaar waren, mag echt bijzonder genoemd worden.
Hoe vaak hoor je niet het tegenovergestelde.
Ook wat je over Chantal zegt, daar heb ik diep respect voor.
Om in te zien dat ‘de andere vrouw’ in Jaydens leven ook veel van hem hield, is heel knap en eerlijk.
Ik wens jullie allemaal ontzettend veel sterkte de komende dagen maar vooral ook heel veel geluk en gezondheid voor de toekomst.
Lieve Kanjer Jayden*, Nancy, Remco, Leslie, Chantal en Fam.
Ik heb net nog even de slideshow gekeken van jullie en onze Kanjer Jayden. Het is en blijft een Kanjer!! Wat kan een mens toch veel hebben. Het leven gaat over bergen en door dalen. In jullie geval meer dalen. Je moet dan ook een KANJER zijn om door deze dalen te komen. Maar dat zijn jullie allemaal. Wat er in de afgelopen tijd in jullie leven is gebeurt is niet niks. Jullie stralen zoveel kracht uit. Jullie allemaal zijn een voorbeeld voor vele. Kanjer Jayden en jullie levensles nemen we mee in de rest van ons leven. Niet alles is zo belangrijk als dat het lijkt! Al zouden wij maar een fractie van jullie kracht hebben, dan hebben we al genoeg. Er zijn geen “fouten”gemaakt. Jullie hebben altijd gehandeld in het belang van Kanjer Jayden. Ik weet zeker dat Kanjer Jayden over jullie verteld in de wolkenspeeltuin. Hij heeft alles gehoord wat jullie zeiden (ook ik heb dat gehoord, dat het gehoor tot het einde bij blijft). Wat zal hij over jullie opscheppen TERRECHT!! Jullie mogen trots zijn op jullie en onze Kanjer Jayden, maar vergeet ook jullie zelf niet!! Heel veel sterkte morgen. Het zal een zware dag worden, maar met jullie denken vele mensen aan Kanjer Jayden. En dat stopt niet na morgen. Kanjer Jayden heeft niet voor niets geleefd. De indruk die hij op ons heeft gemaakt, raken wij (gelukkig) nooit meer kwijt. Heel veel liefs Paula en Richard
Liefdevol, eerlijk en oprecht anders kan ik je post niet omschrijven. Wens jullie allen een mooie, liefdevolle maar ook respectvolle dag toe morgen met heel veel sterkte en steun. Ik weet zeker dat Jayden vanaf boven met een tevreden lach naar beneden zal kijken en zijn warmte op jullie schouders zal laten voelen.